اخبار

قدیمی ترین فسیل های ایکتیوسور نشان می دهد که آنها قبل از انقراض دسته جمعی تکامل یافته اند

قدیمی ترین فسیل های ایکتیوسور نشان می دهد که آنها قبل از انقراض دسته جمعی تکامل یافته اند

تصویری از یک ایکتیوپتریژین اولیه که بقایای آن در اسپیتسبرگن پیدا شد

استر ون هالسن

قدیمی‌ترین فسیل‌های ایکتیوسوری که تاکنون پیدا شده نشان می‌دهد که این خزندگان ماهی‌مانند زودتر از آنچه فکر می‌کردیم تکامل یافته‌اند – شاید حتی قبل از بدترین انقراض دسته جمعی جهان، که 252 میلیون سال پیش رخ داد.

ایکتیوسورها از جمله دودمان خزندگانی بودند که پس از انقراض دسته جمعی در پایان دوره پرمین، همراه با دایناسورها تکثیر شدند. تصور می شد که آنها از اجدادی که پس از انقراض دسته جمعی در زمین زندگی می کردند تکامل یافته اند.

فسیل های جدید شامل 11 مهره و 15 تکه استخوان است که در Spitsbergen، جزیره نروژی قطب شمال یافت شده است. بنجامین کر از دانشگاه اوپسالا در سوئد و همکارانش فکر می‌کنند که متعلق به خزندگان مارماهی مانند هستند که در آب زندگی می‌کردند و اجداد ایکتیوسورهای کوسه‌شکل بودند.

این تیم یک سری تجزیه و تحلیل از شیمی سنگ ها تا ساختار میکروسکوپی استخوان ها را انجام دادند. کر می‌گوید: «معلوم شد که مهره‌ها از یک ایکتیوسور بسیار پیشرفته، با رشد سریع و احتمالاً خونگرم و یک ایکتیوسور کامل اقیانوسی هستند.

فسیل‌ها در لایه‌ای سنگی محصور شده‌اند که قدمت آن به حدود دو میلیون سال پس از انقراض دسته جمعی در پایان دوره پرمین می‌رسد، که آنها را به قدیمی‌ترین فسیل‌های ایکتیوپتریژی شناخته شده تا به امروز تبدیل می‌کند.

کر می‌گوید این واقعیت که حیوان اسپیتسبرگن قبلاً آبزی بوده است نشان می‌دهد که اجداد اولین ایکتیوسورهای دوزیست باید بسیار مسن‌تر بوده باشند.

این نشان می دهد که این حیوانات قبل از انقراض دسته جمعی به وجود آمده اند، اگرچه فسیل های بیشتری برای تأیید اینکه آیا ایکتیوپتریژیت ها واقعاً قبل از فاجعه زیست محیطی در دریاها شنا می کردند یا خیر، مورد نیاز است.

نیل کلی از دانشگاه وندربیلت در نشویل، تنسی، که در مطالعه جدید شرکت نداشت، می‌گوید این ایده که اجداد ایکتیوسورها در دوره پرمین تکامل یافته‌اند، قابل قبول است، اما همچنین ممکن است این گروه در طول دو میلیون سال پس از آن به سرعت تکامل یافته باشند. که انقراض دسته جمعی با احیای حیات. تحقیقات قبلی بر روی ایکتیوسورهای غول پیکر تریاس نشان می دهد که برای مثال، این خزندگان در عرض 2.5 میلیون سال به ابعاد غول پیکری رسیده اند.

کلی می‌گوید تا زمانی که فسیل‌های باستانی ایکتیوسورها یا اجداد نزدیک پرمین آنها را پیدا نکنیم، تعیین دقیق زمان کاهش این خزندگان آبزی دشوار خواهد بود.

موضوعات:

مشاهده بیشتر

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا