نه ، میوه های بدون دانه اشکالی ندارد

توسط جیمز وانگ

یکی از مواردی که همیشه مرا تحت تأثیر قرار داده است مفهوم یک تابو در غذا است. در حالی که ممکن است فرهنگ های دیگر فرهنگ ها در ذهن ما عجیب و رنگارنگ به نظر برسند ، اما اغلب می توانیم فراموش کنیم که بسیاری از خودمان را داریم. اینها با تکامل فرهنگها ثابت نمی مانند و معرفی غذاهای جدید غالباً با نگرانی های جدید غذاها همراه است. اگر صندوق پستی من موردی است ، به نظر می رسد در غرب در حال رشد است: این ایده که میوه بدون دانه خطرناک است.

برای کسانی که با این اعتقاد آشنایی ندارند ، به نظر می رسد که اینگونه است. کل عملکرد بیولوژیکی میوه در طبیعت توزیع دانه های گیاه برای اطمینان از بقای گونه است. با این حال ، هنگامی که میوه بدون دانه است ، احتمالاً نشانه این است که به طرز فجیعی دستکاری شده است تا زیست شناسی اصلی خود را از طریق کشت صنعتی کنار بگذارد و از ارزش غذایی کمتری برخوردار باشد. به گفته افراطی ترین حامیان این نظر ، این میوه ها نه تنها حاوی مقدار کمی ویتامین و مواد معدنی هستند ، بلکه در واقع مضر هستند.

نوشتن عبارت “میوه بدون دانه” در موتور جستجوی اینترنتی به من واژه های جستجوی پیشنهادی مانند “بد” ، “برای شما بد” ، “خوب یا بد” ، “GMO” و حتی “کتاب مقدس” را به من داد. اگر در مورد قسمت دوم کنجکاو هستید ، به نظر می رسد که بخش نسبتاً زیادی از اینترنت معتقد است که میوه بدون دانه برخلاف آموزه های کتاب مقدس و به ویژه باورهای ضد سقط جنین است ، این بدان معناست که برای برخی از مردم میوه بدون دانه وجود ندارد. نه تنها ناسالم ، بلکه غیر اخلاقی نیز هست. با توجه به اختلاف نظر ، بیایید نگاه دقیق تری به میوه های بدون دانه و نحوه تولید آن بیندازیم.

میوه های بدون دانه در نتیجه یک فرایند بیولوژیکی به نام پارتنوکارپی – توسعه میوه بدون لقاح قبلی است. در حالی که این درست است که این می تواند نتیجه اقدامات انسان باشد ، در طبیعت نیز همیشه اتفاق می افتد. اغلب ترکیبی از این دو است.

به عنوان مثال ، در طبیعت ، یک میوه موز پر از دانه های سخت و توپ مانند است که آن را فوق العاده خوراکی می کند ، تا جایی که اساساً غیرقابل خوردن است. شواهد باستان شناسی ترکیبی طبیعی بین دو نوع موز را نشان می دهد که فرزندان عقیم تولید می کند و توسط مردم پارینه سنگی آسیای جنوب شرقی و ملانزی به دلیل کیفیت بهتر و میوه بهتر مورد توجه قرار گرفته است. با جداسازی گیاهان جوانی که موز به طور طبیعی در اطراف پایه آنها تولید می کند و کاشت مجدد آنها ، اعتقاد بر این است که آنها می توانند نسخه هایی از این گیاه فوق العاده جدید را از طریق قایق رانی دو طرفه از پاپوآ گینه نو تا هند ، خاورمیانه و شرق پخش کنند. به سواحل آفریقا هزاران سال پیش.

مردمان پارینه سنگی آسیای جنوب شرقی کلون هایی از گیاه موز بدون دانه را در سراسر جهان پخش کردند.

رویدادهای مشابهی در انواع مختلفی از میوه های میراث زیبا باستانی رخ داده است. این شامل انگور “بدون دانه تامپسون” است که بر تجارت جهانی تسلط دارد. این تنوع اغلب به عنوان یک نمونه کلاسیک از دستکاری ژنتیکی مدرن ذکر می شود ، در حالی که در واقع این یک نام تجاری مدرن آمریکایی برای یک نوع ترکی است که حداقل به آغاز امپراتوری عثمانی برمی گردد. به عنوان مثال با اختراع نسبتاً اخیر هندوانه های بدون هسته ، توسعه هیبریدهای استریل ژنتیکی تا به امروز ادامه دارد.

با این حال ، هیبریداسیون ژنتیکی برای تولید میوه بدون دانه ضروری نیست. در برخی موارد ، گیاهان کاملاً بارور در صورت عدم گرده افشانی میوه های بدون دانه تولید می کنند. برخی از مركبات پرورش دهندگان درختان خود را با مشبكی خوب توری می كنند تا زنبورها از گرده افشانی گلها جلوگیری كنند و در نتیجه میوه های بدون دانه ایجاد شود ، اما روش ساده تری برای این كار وجود دارد. برخی از انواع میوه ها به طور طبیعی خود استریل هستند و تنها در صورتی میوه هایی با دانه های زنده تولید می کنند که از انواع ژنتیکی متفاوتی استفاده شود. به عنوان مثال ، بسیاری از آناناس ها با رشد یک گونه در مزرعه بدون دانه ساخته می شوند و از شرکایی که برای تولید دانه های زنده به آنها نیاز دارند ، دور می مانند.

در نهایت ، مداخلات شیمیایی وجود دارد که می تواند برای تحریک میوه های بدون دانه مورد استفاده قرار گیرد ، اما آنها تنها درصد کمی از بازار را تشکیل می دهند.

اما کمبود بذر چه تاثیری بر تغذیه دارد؟ خوب ، دانه ها اغلب حاوی مواد مغذی مانند فیبر هستند ، به این معنی که میوه های دارای دانه درصد کمی فیبر بیشتری دارند. آنها همچنین می توانند حاوی مواد مغذی گیاهی مفید مانند پلی فنول ها باشند. با این حال ، این فرض را بر این می گذارد که شما فقط دانه ها را مصرف نمی کنید ، بلکه آنها را با دندان های خود ساییده تا این ترکیبات به شکل قابل هضم آزاد شوند. آخرین باری که همه دانه ها را به جای تف کردن در یک پرتقال یا انگور بدون هسته جویدید کی بود؟

سپس مسئله محبوبیت مطرح می شود. اگر مردم تمایلی به خوردن این محصول ندارند ، مهم نیست که چقدر مواد مغذی بسته بندی شده است. در حالی که تفاوت تغذیه ای بین دانه و دانه حداقل است ، ما می دانیم که مصرف انگور و مرکبات از زمان معرفی فرم های بدون دانه به طور چشمگیری افزایش یافته است. بنابراین هنگامی که در این زمینه وسیع تر و مهمتر مورد بررسی قرار گیرد ، به جای آنکه در رژیم غذایی ما از دست دادن تغذیه خالص باشد ، میوه های بدون دانه یک سود خالص محسوب می شوند.