حس درونی: میمون‌ها می‌توانند مانند انسان‌ها ضربان قلب خود را احساس کنند.

توانایی درک وضعیت درونی بدن، که به عنوان شنود درونی شناخته می‌شود، ممکن است با سلامت روان ما مرتبط باشد و به نظر می‌رسد که ماکاک‌ها توانایی‌های مشابهی با ما دارند.

توسط کریستا لسته لیزر

به نظر می رسد ماکاک های رزوس به اندازه نوزادان انسان به ضربان قلب خود حساس هستند و این نشان می دهد که میمون ها از سیستم بدن خود آگاهی دارند.

الیزا بلیس مورو از دانشگاه کالیفرنیا، دیویس، می‌گوید: این یافته‌ها ممکن است دری را برای درک علمی بهتر از برخی شرایط عصبی و روانی در انسان باز کند.

حس کردن ضربان قلب جزئی از حس درونی است، یعنی توانایی تشخیص وضعیت درونی بدن.

مطالعات قبلی، حداقل بر روی انسان‌ها، نشان داده‌اند که تفاوت‌های فردی در حساسیت ما به نشانه‌های درونی و نحوه تفسیر آن‌ها در مغز ممکن است با احساسات ما، و همچنین به حالات روانی و عصبی خاصی مرتبط باشد.

ماکاک رزوس (ماکاکا مولاتاBliss-Moreau می گوید: ساختارهای خاصی در مغز و سیستم عصبی دارد که نشان می دهد قادر به حس درونی است، اما این قبلا به طور تجربی آزمایش نشده است.

او و تیمش پس از شنیدن مطالعه‌ای که شواهدی مبنی بر حساس بودن نوزادان به نشانه‌های درک پیدا کرده بود، راهی برای آزمایش این فرضیه پیدا کردند.

آن‌ها ضربان قلب چهار ماکاک بالغ را که در اسارت پرورش داده بودند، زیر نظر گرفتند، در حالی که کلیپ‌های ویدئویی را مشاهده کردند که تصویری نقطه‌مانند را نشان می‌داد که با ریتمی کندتر، سریع‌تر یا مشابه ضربان قلب هر میمون بود. تیم آزمایشات را تا زمانی که هر میمون به طور داوطلبانه 100 آزمایش را در ازای جرعه جرعه آب میوه انجام داد، تکرار کرد.

Bliss-Moreau می‌گوید، فناوری ردیابی چشم نشان داد که میمون‌ها زمانی که ضربان نقطه با ضربان قلبشان هماهنگ نبود، تصاویر را به‌طور قابل‌توجهی طولانی‌تر مشاهده می‌کردند – که نشان می‌دهد این موضوع شگفت‌انگیز بود. به‌طور متوسط، میمون‌ها به‌قدری طولانی تماشا می‌کردند که وقتی نبض سریع‌تر از ضربان قلبشان بود، بیش از دو برابر بیشتر و زمانی که نبض کندتر بود، تقریباً یک و نیم بار تماشا می‌کردند.

او می گوید، مانند انسان ها، تفاوت های فردی وجود داشت. همه حیوانات ارائه شده است [their own] الگوها بسیار سازگار بودند و اندازه الگوها با آنچه در نوزادان دیده می شد بسیار سازگار بود.» او می گوید: «این بسیار هیجان انگیز است.»

تحقیقات نشان داده است که پاسخ افراد به نشانه های درونی ممکن است در شرایط سلامت روانی مانند اضطراب، افسردگی و اختلال هراس و همچنین در شرایط تخریب کننده عصبی مانند بیماری آلزایمر نقش داشته باشد. چنین پاسخ هایی ممکن است در اوتیسم نیز نقش داشته باشند. Bliss-Moreau پیشنهاد می کند که ماکاک های رزوس ممکن است به عنوان مدل های مفیدی برای تحقیقات بیشتر در مورد این شرایط یا اشکال رشد عمل کنند.

جوی شاربونو، یکی دیگر از اعضای تیم در دانشگاه کالیفرنیا، دیویس، می‌گوید این یافته‌ها به سطح فزاینده‌ای از درک در مورد توانایی ماکاک‌های رزوس در خودآگاهی می‌افزاید. او می‌گوید: «شواهد واقعاً قوی‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد آن‌ها این نوع احساسات را از دانستن چیزها در مفهوم روان‌شناختی بزرگ‌تر دارند، و ما اکنون نوعی جزء فیزیولوژیکی را به آن اضافه می‌کنیم.»

مرجع مجله: PNASDOI: 10.1073/pnas.2119868119