ما فکر می کردیم وقتی سریع حرکت می کنیم چشم های ما خاموش می شود ، اما این اشتباه است

توسط کریستا چارلز

گاهی اوقات تصور می شود که ما هر زمان که تمرکز خود را از نقطه ای به نقطه دیگر تغییر می دهیم ، دوره های کوتاهی از بینایی را پشت سر می گذاریم – اما این اشتباه می شود.

چندین بار در هر ثانیه ، ما به سرعت خط دید خود را تغییر می دهیم و تمرکز خود را از نقطه ای در صحنه به نقطه دیگر تغییر می دهیم. تمام این حرکات سریع و تند چشم تقریباً 50 میلی ثانیه طول می کشد و بینایی ما در این مدت کاهش می یابد. برخی افراد استدلال کرده اند که چشمان ما در این زمان توانایی پردازش اطلاعات بصری را به طور کامل از دست می دهند.

اینطور نیست: ریچارد شوایتزر و مارتین رولفس از دانشگاه هومبولت در برلین در آلمان نشان می دهند که ما در واقع قادر هستیم در حین این حرکات سریع چشم ، اطلاعات محیط اطراف خود را جذب کنیم.

رولفس می گوید: “این نوع نگرش را تغییر می دهد زیرا ما عادت کرده ایم که درباره عملکردهای حرکتی و شناخت به عنوان دو چیز متفاوت فکر کنیم.” “من فکر می کنم آنچه این بینش نشان می دهد این است که ما همچنان در حال تعامل بین نحوه حرکت و آنچه درک می کنیم ، این دو فرایند جداگانه نیستند. دو چیز با هم کار می کنند ؛ آنها دست به دست هم می دهند.”

این دو با 20 داوطلب کار کردند که از آنها خواسته شد تا یک هدف بصری را که روی صفحه نمایش داده می شود جستجو کرده و روی آن تمرکز کنند ، و طبیعتاً چشم های آنها را تشویق می کند تا در انجام حرمت ها حرکت کنند. با این حال ، هدف با استفاده از یک پروژکتور با سرعت بالا روی صفحه نمایش داده شد که می تواند در طول هر هدف 50 میلی ثانیه حدود 70 تصویر تولید کند. این بدان معناست که محققان می توانند هدف را به آرامی حرکت دهند تا موقعیت آن در انتهای فرستنده با موقعیت آن در ابتدا متفاوت باشد.

داوطلبان این حرکت را درون دروازه تشخیص دادند: در پایان فرستنده ، هنگامی که چشمان آنها دوباره به دنبال هدف می گشت ، به نظر می رسید که پیش بینی می کردند که اکنون هدف کجاست. محققان می توانند این موضوع را تأیید کنند زیرا داوطلبان توانستند حرکت چشم خود را برای تعیین محل سریعتر از آنچه که در صورت انتقال حرکت توسط چشم در هنگام فرستنده متوجه نشده بودند ، تصحیح کنند.

پائولا بندا از دانشگاه می گوید: “مقاله نشان می دهد که در حین حرکت چشم ، بقیه خطوط حرکتی (آثار به جا مانده از اجسام در حال حرکت در سیستم بینایی ما) به درک کمک می کند ، در حالی که این اختلال هنگام ثابت ماندن چشم ها نشان دهنده اختلال است.” پیزا در ایتالیا “البته این نقطه نیاز به آزمایش مستقیم دارد ، اما نکته جالبی است.”

کارل گگنفورتنر از دانشگاه یوستوس لیبیگ می گوید: “تنها انتقاد بالقوه ای که می توانم ببینم این است که نتایج با محرک هایی که به طور مبتکرانه برای بررسی این اثرات طراحی شده اند ، به دست آمده است ، اما مشخص نیست که آیا این موارد در بینایی طبیعی اتفاق می افتد یا خیر.” جسن در آلمان

مرجع مجله: پیشرفت علم، DOI: 10.1126 / sciadv.abf2218